Her biri dâhili olduğu grubun haricinde kalana; sağır, kör ve düşman. Karşı tarafın haklı olma payesi asla yok, nasıl olsun ki kimse kimseyi anlamak için dinlemiyor .. anlamak, istifade etmek, mülahaza etmek demode olmuş, geçer akçe değil artık orta noktada buluşmak..hal böyleyken kimsenin derdinin sorun çözmek olmadığı anlaşılıyor.
Peki dert ne? Tarafgirlik, cihangirliğin yerini aldığından bu yana fanatik bir kültür almış başını dörtnala gidiyor. Ama nereye? Orta yol diye bir olgu çoktan tedavülden kalkmış, yollar arasına öyle derin uçurumlar serildi ki, ortak bir nokta bulmak imkansız..
Taassup hep karşı tarafın hasleti, hal dili ile anlaşan aynı coğrafyanın çocukları artık uzlaşmaktan çok uzak. Milliyetçiler, ulusalcılar, cumhuriyetçiler, şeriatçılar diye anlamsız gettolara bölündü zihinler. Herkes kendi haklılığına iman etmiş.
Anlamıyorsun,
Hayır sen anlamıyorsun, cahilsin, aptalsın minvalinde kısır bir dairede dönen tartışmalardan bir sonuca varıldığı hiç vaki değil, bu yöntemlerin bilerek revaçta tutulduğunu düşünüyorum. Çözüm bulunması değil de sorunların derinleşmesi isteniyor, bir tartışma gösterin ki sonunda bir taraf ikna olmuş olsun, saatlerce olanca hararetle devam eden fikir mücadelelerinde en çok fikirler zarar görüyor.
İnsan aktiviteleri içinde, bu kadar canhıraş yapılmasına rağmen sonuç vermeyen bir başka amel yoktur. Fikirler var ama fikir yok. Dünya tarihinde siyasal erk her zaman oldu tıpkı muhalif bir kanadın olduğu gibi bunda şaşılacak bir taraf elbette yok asıl şaşılası olan, hiçbir menfaati olmaksızın kendini siyasal erkin yol almasına adayan, gönüllü hamallar.
İktidarı elinde tutanların savunması ile muhalif kesimin suçlamaları arasında hiçbir fark yok, aynı kaynaktan fışkıran lakin farklı yataklarda akan akarsular gibi.. savunmalar ve suçlamalar aynı yerinde duruyor ,sadece onları kullananlar değişiyor. Tıpkı insanlar gibi bu mefhumlar.
Ayrı bir tartışma konusu da vatandaşın siyasetin bu kadar içine çekilmesi. Salt amacı müreffeh bir salt hayat yaşamak olması gereken insan, siyasi erkin ayakta durması, ilerlemesi için kendini heba ediyor.. sanki dünyada yöneticisiz kalmış bir toplum varmış gibi kendini paralıyor. Hayat şartlar daha iyi bir toplumda yaşamakla miting meydanlarını doldurmanın ne tür bir ilişkisi var. Bir oy verelim, kenara çekilip seyredelim. İlla birini seveceksek komşumuzu, arkadaşımızı, rütbesiz, makamsız, şöhretsiz arkadaşlarımızı sevelim.
Demokrasi, otorokrasi, oklokrasi, bilmem nerasi, ayrıcalıklı bir grubun kocaman kalabalıkları idare etmesi için uydurulmuş bir düzüne kaideden başka ne ki ? aklın ve bilimin hakim olduğu, adaletin mülkün temelinde olduğu bir toplum, her kafadan bir sesin çıktığı bir toplum değildir. Gönül birliği ve insan aklına saygı duyulan bir toplumdur. Menfaatin tüm değer yargılarının üzerinde tutulduğu toplumlarda, güç her zaman aynı yerde durmaz ve o toplumun tarihi, fırsatçıların, bir birinden intikam almak için fırsat kolladığı bir alt kültür tarihi olur. Yazanda utanır ondan okuyanda.
Adam kayırma, kim yaparsa yapsın toplumda ayıplanması gereken, tasfiye edilmesi gereken bir hadise. Bunu tarafgirlikle aklamaya, paklamaya çalışmak kimseye bişey kazandırmaz. Haksızlık, adaletsizlik, yolsuzluk yolunda olan için söylenecek tek şey var,
Mağluptur bu yolda galip.
