Hikaye şöyle:
Dere kenarında suyun akıntısına göre yukarıda kurt aşağıda ise kuzu su içmektedirler.
Kurt suyu bulandırır, ancak kuzuya: "Bana bak! Neden suyumu bulandırıyorsun?" diye iftira atar.
Kuzu ise: "Bay kurt! Allah'tan kork, benim bulandırdığım su sana doğru gelmez ki, aşağıya doğru gider. Kaldı ki suyu bulandıran sensin ve senin bulandırdığın su bana doğru akıyor."
Kurt, kuzunun savunmasını duymamazlıktan gelir ve onu daha başka asılsız iftiralarla itham eder.
Bu defa da: "Sen geçen sene benim anneme neden sövdün." der.
Kuzu, bu seferki kuru iftira karşısında da; "Yalnız bay kurt, ben geçen sene daha hayatta bile değildim ki nasıl senin annene sövmüş olabilirim? Olsa olsa şu yanındaki çakal sövmüştür. Baksana şimdi de bana hırıl hırıl hırlıyor." diye kendini savunur.
Tabi kurt kafaya koymuştur bir kere, kuzuya: "Yani şimdi ben seni yiyeceğim ama en azından bir bahanem olsun istedim." der.
Neticede kurt kuzuya hamle yapayım derken o esnada çoban çıkagelir ve kurdu tam anlının çatından mıhlar. Tabi bu arada çakallar da neye uğradıklarını şaşırır ve çil yavrusu gibi dört bir yana dağılırlar.
Evet, hikâye, bugün ülkemiz siyasetininde yaşananların adeta ironik bir anlatımı gibi.
Bugün AKP'nin ve bir zamanlar kendisine söven yandaşlarının millete yaşattıklarının bu hikâyede anlatılanlardan ne farkı var acaba?..
Bu millet, Milli Görüşçü'dür ve feraset sahibidir. Milli ve manevi değerlerimize sahip çıkan, millet ve memleket menfaatini ön planda tutan, geçmişte olduğu gibi bu gün de ülkemizin bir an evvel hızla kalkınmasını hedefleyen Saadet Partisi'ne sahip çıkacaktır. Tıpkı çobanın kuzusuna sahip çıktığı gibi...
Bu mânada AKP ve yandaşlarının zihniyetlerini sandığa öyle bir gömecektir ki bir daha da bellerini doğrultamayacaklardır.
Böylelikle hem ülkemiz, hem milletimiz; hem bayrağımız ve hem de mukaddesatımız bu bağnaz zihniyetlerin elinden kurtulmuş olacaktır.
Hürmet ve muhabbet ile
