Gelince de Rahmet ve Lütuf Olarak Görülmelidir..
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ
Başımıza gelenlerin bizim kendi elimizle yaptıklarımızdan dolayı olduğunu bilip BAŞKALARINDAN ZİYADE ELBETTE Kİ KENDİMİZİ SORGULAMALIYIZ..
LAKİN!
İşin rahmet ve lütuf boyutunu da iyi okuyup değerlendirmeliyiz...
Zira Rabbimiz ﷻ Buyurdu ki:
✔“Olur ki, siz bir şeyden hoşlanmazsınız, halbuki o, hakkınızda bir hayırdır. Ve olur ki, bir şeyi seversiniz, halbuki hakkınızda o bir şerdir.” (Bakara, 2/216)
Rasûlullah ﷺ ise şöyle buyurdu:
✔"Belâların en büyüğü peygamberlere, sonra evliyaya, sonra diğer has kullara gelir." (bk. Sünenu İbn-i Mâce, II/1321, 1331, 1335)
✔“Mü’minin durumu gıpta ve hayranlığa değer.
Çünkü her hâli kendisi için bir hayır sebebidir. Böylesi bir özellik sadece mü’minde vardır:
Sevinecek olsa, şükreder; bu onun için hayır olur. Başına bir belâ gelecek olsa, sabreder; bu da onun için hayır olur.” (Müslim, Zühd 64)
✔"Mü'min kişiye bir ağrı, bir yorgunluk, bir hastalık bir üzüntü hatta bir ufak tasa isabet edecek olsa, Allah bu sebeple onun günahından bir kısmını mağfiret buyurur."( Buharı, Marda, 1.)
✔"Mü'min yeşil ekine benzer; rüzgâr vurdukça o da durmadan sağa sola esner. Sürekli gelen musibetlere karşı mü'min bunun gibi esnektir. Münafık ise, sedir ağacına benzer, esnemeyip sonunda kökünden sökülüp fırlatılır."( Müslim, IV, 2163.)
*
Bununla birlikte bütün bu zahiri sebeplere vebtedbirlere TEVESSÜL etmeliyiz lakin! şifayı sebeplerden değil mutlaka Rabbimiz'denﷻ beklemeyi ASLA UNUTMAMALIYIZ.
Çünkü
▶SEBEPLERİ YOK SAYMAK MADDİ KÖRLÜK ve EDEPSİZLİKTİR.
▶SEBEPLERE ÇOK TAKILMAK MANEVÎ KÖRLÜK ve ŞEYTANIN OYUNCAĞI OLMAKTIR.
▶SEBEPLERİ ALLAH'IN ﷻ ÖNÜNE KOYMAK İSE ŞİRKTİR.
السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ