Gerçi yakılmaya da ihtiyacımız yok. Çünkü bizler yanmaktayız 30 küsur yıldır. Bunu görmek çok zor olmasa gerek. Bu süreçte artık sayamayacağımız nice canlarımız yitip gitti, gitmeye de devam ediyor. Peki bu ölümler bizleri bir sonuca götürdü mü veya götürecek mi? Kesinlikle hayır! Çünkü bu ülkede ölüm ancak ölümün anahtarı…
Bütün olanların çerçevesinde, özellikle Rus uçağını, Tahir Elçi’yi veya gazetecilerimizi yazmak çok sınırlayıcı geldi. Acılarımız, hatalarımız, savaşlar o kadar her yana nüksetti ki bütün olanları küçük bir çerçevede yazmak imkansızlaşıyor. Bunun yerine ‘Bu güne kadar yanlış mı yaptık?’ın cevabını aramanın peşindeyim…
Fark ediyorum da artık mutluluklarımız, acılarımız veya hayallerimiz dahi ortak değil. Hiç şüphesiz ki bu ülkemizdeki kirli siyasetin topluma olan belki de en kötü tesiri… Siyasetçileri kendilerine bir rol model olarak kabul eden toplum -apaçık görülüyor ki- en az onlar kadar ayrışmış durumda. Ortak paydalar gün be gün azalmakta.
Peki bunca olan arasında sizlere bir soru yöneltmem bazı noktalara farklı bakmamızı sağlayacak mı? Bu güne kadar hep bir çizgisel birlikten dem vurup durduk bunun yanında fikirsel olarak bir bütün olmanın peşinden koşmadık bunun için çabalamadık. Bizler için önemli olması gereken çizgilerimiz midir, fikirlerimiz midir?
Yani bugün Azerbeycan ile bir ‘çizgi’ ortaklığımız olmasa da bu bizi ayrı kılar mı? Hayır. Çünkü bu iki toplumun yıllardır ortak paydaları ve fikirleri mevcut. Bundan sebeptir ki fikirsel birliğin bugün bu ülkede sağlanması daha mühim duruyor benim gözümde.
Şu ana kadar çizgilerimizi bir arada tutmak yerine fikirlerimizi birleştirebilmek bizleri çok daha güzel noktalara taşıyacaktı. Buna inancım tam.Yazarımız Elif Şafak’ın bir sözü bu yazımı özetler nitelikte: ‘Birlikte yas tutamayanlar beraber bir gelecek inşa edemezler.’
Ve en acısı da şu: Bizler uzunca bir zamandır beraberce yas tutamıyoruz. Cesetlerin dahi meta halini aldığı bu ülkede bunu beklemek haksızlık olur belki de…
Gönül ister ki birlikte yası değil mutluluklarımızı paylaşacağımız günlerde buluşalım. O günlere kadar sevgi ve saygıyla kalın.
Sevgilerimle