Birkaç gün önce eşimin bir akrabası il dışından geldiğinden kendisine hoş geldin demek üzere mahallesine gittiğimizde eşim ve çocuklar onun yanına birkaç dakikalık çünkü ondan sonra köye gidecektik gittiğinde ben de arabada beklemeye başladım. O ara arabanın önünden kağıt toplayan bir çocuk belirdi. Yaşı on var yada yoktu. O an hemen çocukluğum aklıma geldi. Şöyle ki bende onun yaşında simit ve poğaça satarak okul harçlığımı çıkartıyordum.
Hangi şartlarda dışarıda çalıştığını bilmiyorum. Okul çağında olan bir çocuk sokakta yaşam mücadelesi veriyordu.
Anne ve babaların çocuklarını sokakta çalıştırmaları doğru bir davranış değil. Çünkü sokaklarımız tekin değil de ondan.Başına her türlü bela ve musibet gelir. Bakınız Emniyet kayıtlarında yaklaşık on beş bin çocuk kayıp. Bu çocukların nerede olduğunu bilmiyoruz. Kim bilir belki kaçırılmış ve art niyetli kişilerin elinde istismar edilmiş olabilir. Bilmem belki de organ mafyası yada ne bileyim mafyanın elinde kaçırılan kızlarımız fuhuşa erkek çocuklarımız da madde satışında kullanılabilir. Yada öldürülmüş olabilir.
En şanslısı da iyi bir aileye satılması. Bu çocuklar diğerlerinden daha şanslı. En azından iyi bir ailenin yanında hayatlarını sürdürüyorlar.
Çocuk bu bakıma muhtaç döneminde annesinin ve babasının yanında olmalıdır. Basından bir alıntı yapmak istiyorum. Bir ailenin çocuğu iki üç yaşlarında evlerinin önünde kaçırılıyor. Annesi verdiği beyanatta kaçırılan çocuğum süt çocuğudur. Ne olur onu bana geri verin der. Buradan anlıyoruz ki bu çocuk bakıma muhtaçtır ve annesinin yanında olmalıdır.
Yine böyle bir günde akşam saatleriydi. Şehrimin Meydanında elinde tartı ile insanları tartarak evine para getirecek bir çocuk gözyaşları içerisinde ağlayarak para kazanmaya çalıştığını gördüm.
Hiçbiri insani değil. Bu çocuklar bakıma ve eğtime muhtaç oldukları bu dönemlerinde ailesinin yanında ve okulda olmalıdır. Şu unutulmamalıdır ki bir insan ömrünün sonuna kadar sahip olduğu ahlaki değerleri anne ve babasının yanında altı yaşına kadar edinmekte olduğunu psikologlar ifade etmektedir. Ondan olacak bu çağlarında sokakta değil anne kucağında terbiye ve bakımları yapılmalıdır. Bir anne çocuğunu o yaşlarda sokağa bırakıyorsa her türlü habere hazır olmasını tekrar olarak hatırlatmak isterim.
Çocuklar para kazanmak yaşlarında değiller. Evin reisi kahvede pişti oynarken çocuğunu sokağa bırakması akıl karı değildir. O çocuğun kazandığı paradan ne olur?! Daha önemlisi de o parayı nasıl yerler?!
Ne yapılmalı?! Öncelikle mutlaka çocukların o bakıma ve eğitime muhtaç olduğu dönemlerde sokaktan uzak tutulmalıdır. Okula başlayıncaya kadar evinde annesinin yanında okul yaşı geldiğinde de mutlaka okula yollanmalıdır.
Anne ve babalara sokakların tekin bir yer olmadığı hatırlatmalıdır. Sokaklar insanı yorar. Ondan olacak daha bakıma muhtaç olduğu dönemde sokaklarımızdan çocuklarımız uzak tutulmalıdır. Çocuk istismarına karşı en ağır cezalar getirilmelidir.
Maddi durumu zayıf ailelerimiz maddi olarak desteklenmelidir. Maddi yardımlar evin annesine verilmelidir. Çünkü genellikle evin erkeği evin gelirini dışarıda yemenin gayreti içerisinde olduğunu gördüm.
Ayrıca sokak kadar önemli ve tehlikeli bir durum daha var. O da annelere mahrem eğitimi verilmelidir. Yani çocuklarımız daha çok küçükken yabancı kişilerle yalnız olarak bir odada bırakılmaması lazım geldiği hatırlatmalıdır. Çünkü böyle yüzlerce kızımız ve oğlumuz istismar edildiğini basından öğrenmekteyiz.
İnşaallah başka bir yazımda mahrem eğitimini yazarım.
Sokak çocuklarımız. Garip evlatlarımız...
