Kişinin kendi sorumluluğunu üstlenmesi, yaptığı iyi-kötü her şeyin mümessili olduğunu kabul etmesi ve zuhur eden her türlü sonucu koşulsuz şartsız hoşgörü ile karşılaması olarak ifade edilir. Hem toplumsal hayatımızı iyileştireceği hem de bireylerin ruh sağlığına gözle görülür sağaltıcı etkiler yapacağı su götürmez bir gerçek.
Bilimsel olarak ifade etmek gerekirse, ’doğru olduğunu düşündüğü şeyi savunabilme becerisi ve davranışı ile kararlarının yanlış olduğu ortaya çıktığındaysa bunların sonuçlarını kabullenmeye istekli olmasıdır.’
Kararın ve davranışın yanlışlığının ortaya çıktığı ve insan aklının onayından geçtiği durumlarda kabullenmemek ve antitezler ile alt etme girişimlerine tevessül etmek; güç zehirlenmesi ve kul hakkına girme olarak tarif edilebilir.
Olumsuz durumların maliki hep başkalarıysa şayet ortaya konan kusursuz yapıyla gurur duymaktansa iç dinamiklerini gözden geçirmeyi yeğlerim. Hatasız bir insan daha dünyamıza teşrif etmeyeceğine göre kendimize de hata yapma hakkı tanımalıyız. En azından kişisel tutarlılığımız açısından gerekli. Ne yazık ki günümüz insanı kendine toz kondurmamak diye teşhis edilen hastalığın derman kabul etmeyen hastaları konumunda..
Herkes kafasında tasarladığı ‘mükemmel insan’, bunun aksini öne süren düpedüz ihanet içindedir. Her bireyin teker teker mükemmel olduğu bir toplumunda mükemmel olması icap etmez mi ? Bir miktar az mükemmel olmayı hakaret kabul ediyor insanlar.. ne münasebet?
Gerçekte ne olduğuyla değil de ne olması gerektiğiyle o kadar iştigal ki zihni her geçen gün gerçek benliğiyle arasında açılan uçurumdan habersiz günümüz insanı, mükemmellik sanrısına evrilen bir gelişim göstermekte zihni yapımız.. eleştiriye, değerlendirmeye, akl-ı selime tahammülümüz yok.
‘ben harika bir babayım’ imgesinin kült olduğu, çelik zırhlarla korunduğu insan kendini değil de başkalarını suçlamaya mahkumdur.
Olduğu kişiyle olması gereken kişi arasında ki çatışma zihinsel yorgunluğa ve potansiyelini ortaya koyamamaya vesile oluyor bu derde düşmüş insanlarda. En iyi baba olduğu kabulü ile yola çıkan biri bu zorlantılı çatışması sebebiyle iyi bir evlatta olamıyor. En iyi baba benim imgesi bireye hata yapma olasılığı da tanımıyor dolayısıyla kararları ve davranışları bir soruna yol açarsa, birey bu durumu yalanlamaya ve olumsuz durumların sonuçlarını başkalarına atma zorunluluğu hissediyor.
Giriştiği her işi en iyi yapan, kusursuz robotlara dönüştü insanlar, herkes kusursuz, herkes en güçlü, herkesin bir yerlerde bir adamı var ve işlerini herkes halledebiliyor ortada bir kabahat varsa o da tabi ki karşı tarafın..
Daha az mükemmel olduğumuz evrensel hukukun ve toplumsal eşitliğin hakim olduğu yarınlara hep birlikte ulaşmak dileğiyle.. kusursuz olabildiğiniz tek an dua ederken ki an, işte kusursuz dualarda buluşmak ümidiyle.
