Evet, Türkiye’nin bir dönemini tahakküm altına alan,
ekonomiden siyasete kadar pek çok alanda enkaza neden olan, etkisi yıllarca
süren bir dönemin figüranları artık hesap verme noktasında. Peki bu hesap verme
acaba sadece 28 şubat’ın senaryoyu oynayan figüranları ile mi sınırlı kalacak,
yoksa 28 şubat’ın asıl hedefi neydi ona ulaşabilecek miyiz? O sıkıntılı dönemde
birilerinin düşündüğü gibi sadece Türkiye’de darbe heveslisi generallerle
seçimle gelenler arasında bir hesaplaşmamı vardı yoksa Türkiye’yi yıllar
boyunca piyon gibi satranç tahtasında ileri-geri süren siyonizmin şeytani planı
mı?
Siyonizm, o dönem sadece Refah-Yol Hükümetini düşürmekle
kalmayacağını gösterdiği gibi, Refah Partisi’ni ikiye hatta üçe bölerek nihai
hedefine ulaşarak Türkiye’yi ileriki dönemlerde de kendisine taşeron etmenin
gayretindeydi. Amerikan think-tank merkezlerinde pişirilen ve Türkiye’deki
“etkin” yerlere iletilip uygulamaya konması istenen plan buydu. Siyonizm bu
planla hem kendi önündeki en büyük engeli yoketmiş olacak, hem de Türk
milletine Milli Görüş gibi görünen ama temelde ondan çok daha farklı, hareket
merkezi batı referanslı yeni bir zihniyet sunacaktı.
Bugün "28 şubat bitti, artık 28 şubatçılar hesap veriyor"
diyenler önce kendisine şu soruyu sormalı: 28 şubat gerçek anlamda neden
yapıldı? Bu sorunun iki çok önemli cevabı var: Birincisi Türkiye’deki faiz
lobisinin, paradan para kazanıp emeği sömürenlerin çarkına çomak sokup,
milletin alınterini yine milletin evlatlarına döndüren adil düzenin kurulması;
ikincisi ise 2. Dünya Savaşında dünyayı kapitalist ve komünist blok diye ikiye
bölen, “biz dünyayı istediğimiz gibi, sömürür ve yönetiriz” diyen siyonizmin
şeytani planına karşı dur diyen D-8 gibi büyük bir projenin doğması idi.
28 şubat temelde bu iki hedef için yapılmıştı. Amacı buydu.
Sömürü düzeninin hem Türkiye içersinde, hem de dışında sürdürülmesi idi.
Günümüz Türkiyesinde “28 şubat artık bitti” diyebilmek için işte bu iki temel
hedefin dimdik ayakta durması gerekir. Ama maalesef bu iki temel amaç yok.
Türkiye’de 28 şubat sonrası geçen 15 yılda faize giden ödemeler katlandıkça
katlandı. Son 15 yılda nerdeyse bankalara borçlanmayan insanımız kalmadı.
Esnaf, memur, işçi, çiftçi gelecek yıllarını dahi bankalara borçlu geçirecek
noktaya geldi. Bu ülkenin hazinesinden rantiyeye yani faiz lobisine ayrılan
yıllık toplam faiz tutarı 50 milyar dolar seviyelerine kadar çıktı.
Üte yandan 1997’de Erbakan Hükümeti döneminde kurulan D-8
Türkiye tarafından atıl tutulduğu için Türkiye’nin etrafındaki komşu Müslüman
devletler alev topuna çevrildi. Pek çok Ortadoğu ülkesi ABD ve İsrail işgali
altında. Pek çok İslam ülkesi “Arap Baharı” denen Siyonist uydurması bir tanımla iç savaşlara
düşürülmüş. Bir çok İslam ülkesi ise sömürgeci devletlerin işgal baskısı ile
zor günler geçiriyor. Bir zamanlar D-8’i kurup 1945’te sömürgeci Siyonist
güçlerin Yalta’da dünyayı paylaşanlara “dur” diyen Türkiye, bugün ABD ve
İsrail’in İran çıkarları için oradan oraya mekik diplomasisi yapıyor. Bugün
Türkiye Siyonizm istedi diye nerdeyse komşusu İran’dan petrol ve gaz alamaz
hale getirilmiş.
şimdi bu gerçekleri gören hangi insan 28 şubat süreci gerçekten
bitti diyebiliyor?
şekil değiştirerek, kamufle olarak, ama daha tehlikeli bir
şekilde aramızda!
Bugün 28 şubatın tüm temel hedefleri devam ediyor. Miadı
dolmuş, görevini tamamlamış birkaç darbe heveslisi paşaya hesap sormakla 28
şubat bitti anlamına gelebilir mi?
Türkiye'de milli iradeyi kesintiye uğratan bu ara dönemin bittiğini söyleyebilmek için işçinin, memurun, esnafın, emeklinin ve toplumun tüm diğer kesimlerinin milli gelirden aldıkları payların en azından insanca yaşama seviyesinde olması gerekir. Ay sonunu getirmek için binbir dereden su getirmek zorunda kalan vatandaşımız hakettiği ekonomik refah seviyesine çıkması gerekir. Üte yandan Türkiye'nin, dünyayı ifsad eden siyonist kurum, devlet ve örgütlenmelere karşı dik duruş sahibi olması gerekir. Komşuları ile arasında bir problem olduğunda ösmürgeci işgal güçleri ile değil, kendi komşuları ile masaya oturup bu sorunları çözebilmesi gerekir. Bunlar olmadığı sürece 28 şubat bitti demek hayalden, ütopyadan öteye geçemez.
Hayır 28 şubat bitmedi!
28 şubat türk milletiyle türk devletinin kurumlarını savaştırmanın adıydı.ve maalesef hem millet hemde kurumlar bu oyunun kurbanı oldular.sizce bu savaştan kim galip çıktı.ordusu perişan olmuş bir milletmi.milletinin sahiplenmediği bir ordumu.uyanalım inşallah.hep kendimize gol atıyoruz.bugun secde edebılıyorsak ordumuz sayesındedır.ordumuzda bugun ayaktaysa secde ettığımız ıcındır.herkes aklını başına alsın.