Alimin ölümü alemin ölümü gibidir.

(Ahmed  Ali YAŞAR Hoca efendi hakka yürüdü)

Allah'ın elçisi Peygamberimiz (S.A.V.) efendimiz buyuruyor ki:  "Allah-u Teâlâ ilmi, insanların hafızalarından silip unutturmak suretiyle değil, fakat âlimleri öldürüp ortadan kaldırmak suretiyle alır. Neticede ortada hiçbir âlim bırakmaz. İnsanlar bir kısım cahilleri kendilerine lider edinirler. Onlara birtakım meseleler sorulur; onlar da bilmedikleri halde fetva verirler. Neticede hem kendileri sapıklığa düşer, hem de insanları sapıttırırlar." [Buhari, Müslim, Tirmizi, İbn Mace]

"Göklerde ve yerde bulunanlar, hatta suyun içindeki balıklar bile âlim kişiye Allah'tan mağfiret diler. Âlimin âbide karşı üstünlüğü, ayın diğer yıldızlara olan üstünlüğü gibidir. Şüphesiz ki âlimler, peygamberlerin varisleridirler. Peygamberler altın ve gümüşü miras bırakmazlar, sadece ilmi miras bırakırlar. O mirası alan kimse bol nasip ve kısmet almış olur." (Ebu Davud)

 “Bir âlimin ölmesi, bir şehir halkının ölümünden daha büyük ziyândır.”

“Allahü teâlâ, sizden ilmi almak için ilmi ile amil olan âlimleri kaldırır. Cahiller kalır. Dinden suâl edenlere, kendi akılları ile cevap verip, insanları doğru yoldan ayırırlar.”müslümanlık kalmaz”

Ahmed Ali YAŞAR hocaefendi nin vefatıyla bizlere ne oldu ne kaybettik belki anlayamıyoruz. Ziyanımızı kaybımızı anlayamıyacak kadar bilinçsiz, şuursuz durumdayız. İmam-ı Azamla arasında bir konuşma geçen çocuk kadar idrakimiz yok. İmam-ı Âzam Ebû Hanîfe Hazretleri bir gün yolda yürürken bir çocuğun çamura düştüğünü gördü. İmam-ı Âzam Hazretleri ona “Bundan sonra düşmemek için daha dikkatli ol” dedi.

Çocuk: “Ey Müslümanların imâmı! Benim düşmem çok mühim bir iş değildir. Tekrar ayağa kalkmam da kolaydır. Hem ben düştüğüm zaman yalnız başıma düşmüş olurum. Ancak senin düşmenle bütün âlem düşmüş olur. Senin tekrar ayağa kalkman da gerçekten zor olur.” dedi. Ahmed yaşar hocaefendi taşındığı o iki metrekarelik cennet bahçesine Alemi de götürmüştür. “ALİMİN ÖLÜMÜ ALEMİN ÖLÜMÜDÜR”.

Ebü'd-Derda'dan rivayet edilen bir hadiste Resulullah (s.a.s.) alimleri şu şekilde övmüş ve müjdelemiştir: "Her kim bu ilim yoluna girer ve ondan bir ilim talep ederse; Allah onu Cennet yollarından bir yola koyar ve ilim isteyene melekler kanatlarını gererler. Bunu o alimin uğraşısından hoşlandıkları için yaparlar. Peygamberler ne dinar ne de dirhem miras bırakmadılar. Onlar yalnız ilmi miras bıraktılar. Şu halde onu alan çok büyük bir nasip almış olur." (Buhari, İlim, 10)

 Hz. Peygamber (s.a.s.) "Ali'min ölümü İslam'da açılan bir gediktir" buyurmuşlardır. (Darimi, Mukaddime, 32)

Yine «Resûlullah (sallallahu aleyhi ve âlihi) şöyle buyurdu:

«Sadece şu iki adamın yaşamasında hayır vardır:                                                    

İtaat edilen âlim ve duyduğunu anlayan, kavrayan dinleyici.»

Bu meyanda bir hatıramı paylaşmak isterim. Geçen yıl hizmet ehli, kıymetli  Yusuf hoca arkadaşımız vefat etmişti. Cenazeyi defnettikten sonra cemaatten Receb adında bir amcayla sohbet  ediyoruz. Hocam dedi: Yusuf Hocanın vefatı bana çok dokundu. Yaptığı hizmetler akim kaldı. Onun yerine ben ölseydim. Benim yaşamamdan ne çıkar. Biraz durduktan sonra. Hatta dedi; şu cemaat tan beş yüz kişi ölseydi. Bu cahil boş insanların yaşamasından ne çıkar. Ahmed YAŞAR Hoca efendinin yerini şu kalabalıklardan kaç kişi doldurur acaba. Yerlerini doldurmak gayreti içerisinde olmayı mevlam cümlemize nasip eylesin. Mevlam ehlullahın şefaatına nail buyursun. Ruhu şad olsun.