Aslında hergün aynaya bakıp bir sürü kötü şeylerle karşılaşıyorum, fakat bir türlü bu karşılaştıklarımın bende olduğuna inanamıyorum. Sürekli kendi kendimi kandırarak aynadakinin başkası olduğuna kanaat getiriyorum. Halbu ki aynadaki benim ve o hatalarda bende olan hatalardır.
Bunun içindir ki, kardeşlerim benim yanımda bir hata yaptıkları zaman, ben de de aynı hatadan olduğuna bakmaksızın hemen onun hatasını yüzüne vuruyorum. Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa Sallahu Aleyhi Vesellem Efendimizin sözü olan “Müslüman Müslüman’ın aynasıdır” sözüne baktığımda bu sözü anlamaya ne kadar ihtiyacım olduğunu görüyorum.
Müslümanların birbirlerinden kopuk olduğu bu zamanda, kopukluğu sürekli artıran en büyük sebepte aynadakinin başkası olduğuna kanaat getirmemizdir. Zaten aynadakinin bir ben olduğunu anlayabilsem, ağzımı açıp ta din kardeşime hata bulamam. Çünkü ben kendimi aşamam ki başkasına bakıp onun hatasını göreyim.
Dinlediğim sohbetlerde, sohbeti yapan kişinin söylediği bir hatayı kendi üzerime almadan hemen tanıdığım bir arkadaşa yamalamak istiyorum.
Okuduğum Kur’an-ı Kerim’in meal veya tefsirinde karşılaştığım uyarıları kendi üzerime değil, başkalarının üzerine atmak istiyorum. Çünkü aynadakinin ben olduğuna inanamadım.
Aynaya bakıp üzerimi düzelteceğim yerde, tutup aynadakinin üzerini düzeltemeye çalışıyorum.
Bu büyük hastalıktan Allah Zülcelal ve Tagaddes Hazretleri
cümlemizi korusun.
