Peki neden? ... Hiç kimse bu ülke neden boşaltılıyor, bu halk neden sersefil bir şekilde yurtlarından yuvalarından oluyor sorgulamasını yapmıyor. Ancak, “Biz mültecilere sahip çıktık, batı kulak asmadı. Batının medeniyet anlayışı bu işte.” deniyor. Yani Batıdan medet umuluyor.
Batı medeniyetten anlasaydı Suriye, Irak, Mısır, Libya yada ne bileyim Afganistan, Yemen bu halde gelir miydi? Hatta ve hatta daha gerilere gidersek kara kıta Afrika bu durumda olur muydu?
Acaba buralardaki topraklara mı yoksa zenginliklere mi ihtiyacı var Batının? Hayır!.. O medeniyet bozuntusu sonradan görmeler, zaten zenginler. Zaten kalkınmışlar. Para harcamaya yer arıyorlar.
Bugün onların bir günde ettikleri israf, açlıkla pençeleşen Afrika’yı bir yıl süreyle ihya eder. İnsanlıktan nasibini almış böylesine gammaz bir medeniyetten hâlâ ne beklenir şaşarım doğrusu. Böyle bir garabete ne zaman bir son verilecek onu da çok merak ediyorum.
Batı istese bugün dünyadaki bütün insanlar, insanca yaşar. Ancak onlar açlıktan ölen özellikle Afrika da dahi hala zulme devam ediyor ve yetmedi yeni yeni açlığa mahkûm milletler oluşturma yoluna gidiyorlar. Zillet içerisinde yaşattıkları milletler yetmiyormuş gibi bunlara yenilerini eklemeye çalışıyorlar.
Açlık tehlikesinde yaşayan bir milyar insanı doyurmak Batılıları fakirleştirmez. Vazgeçtim, zillet yaşatmasınlar yeter. Bu insanlar bir şekilde kendi kalkınmalarını sağlarlar. Peki bu insanlar kalkınırsa Batının ekmeğini elinden mi alırlar? Yoksa onlar gibi yapıp, onlar için tehlike mi oluştururlar. Hayır, bunların hiç biri değil.
Öğleyse ne? ...
Bir tek nedeni var, sadece bir neden ki o da ‘DİN’. Evet, açık ve net sadece bir neden var ve o da din. Yani başta Siyonizm olmak üzere batılıların tek bir amaçları var, o da dinlerinin emri gereği başkalarına zulmetmek. Onların dini böyle emrediyor.
Siyonizm’in aklında hep vaadedilmiş topraklar, yani Arz’ı Mevud var. Yani Fırat’la Nil Nehri arasındaki topraklar. İşte Suriye’nin boşaltılmasının altında yatan gerçek budur. Siyonizm’in aklında hep Mescid’i Aksa’yı yıkmak ve yerine Süleyman Mabedi’ni kurmak var. Arkasından Armegeddon savaşı ve onun arkasından da yeryüzüne sadece Yahudilerin hâkim olması var. Bunlar onların Eski Ahit dedikleri Muharref Tevrat’ta var. Bu konuları yazdık, ileride yine yazarız...
Ötekilerin yani Hıristiyanların, biraz daha özele indirgersek Hıristiyan Siyonistler de denilen Evanjelistler’in emelleri var. Bugün Amerika’yı onlar yönetiyor. Onlar da aslında Yahudilerin yazmış oldukları ve yeni ahit dedikleri Muharref İncil’in emirlerine göre zulmediyorlar. Onlar da Armegeddon savaşına odaklanmışlar. İncil’in vahiy bölümündeki dünyanın yok olma senaryoları üzerine kurgular yapıyorlar. İşte bu ne menem savaşta söz konusu bu bölgede yaşanacak.
İncil’in Galatyalılar/4 bölümünde şöyle bir pasaj var: ‘Köle kadınla oğlunu kov. Çünkü köle kadının oğlu, özgür kadının oğluyla birlikte asla mirasa ortak olamayacaktır.’ Mirastan kasıt yine Arz-ı Mevud denilen bölgedir.
Köle kadın meselesine gelince; köle kadın, İbrahim as’ın ikinci hanımı Hz. Hacer annemiz ve çocuğu da Hz. İsmail as’dır. Müslümanlar, İsmail’in zürriyetidir. Özgür kadın ise Hz. İbrahim’in ilk hanımı Hz. Sare annemizdir. Özgür çocuk da onun oğlu İshâk as’dır. Yahudiler ve Hıristiyanlar da İshâk’ın iki oğlunun zürriyetleridir.
İşte bugün İslam Âlemi’ne yaşatılan bu vahşetin altında yatan şey böylesine bâtıl bir inancın ürünüdür. Bir şekilde gücü elinde bulunduran gammaz Batı medeniyeti, böyle bir safsatayla insanlığa kan kusturmaya devam ediyor. Oysa geçmişte dünyada hâkimiyet kurmuş olan Müslümanlar, ne din, ne ırk, ne mezhep vs ayrımı yapmamış ve kimseye de zulmetmemiştir.
Batının medeniyet anlayışı sadece kendileri içindir. Onlar hep kendilerine yontarlar. Kendilerinin var olmalarını senin yok olmana bağlamışlardır. Yani sen yaşadığın sürece onların hayatları tehlikededir. Tarihin hangi döneminde bu böyle olmamıştır ki? Onun içindir ki Müslümanları yok etmeye ve İslam’ı ortadan kaldırmaya çalışıyorlar. İşte durum kısaca bundan ibarettir.
Biz ise ne yapıp edip, bir an evvel aklımızı başımıza alıp, kendi başımızın çaresine bakmalıyız.
